2008 william saroyan yılı. bitlisli ve kaliforniyalı ermeni yazarın doğumunun yüzüncü yılı. impulsive, tutkulu, hop oturup hop kalkan bir dil. aras neredeyse bütün kitaplarını türkçe'ye çevirdi ve yayınlıyor. frankfurt'ta rober bana birkaç tanesini hediye etmişti, ondan beri onları elimde çevirip duruyorum.
paris - fresno güncesi onlardan biri. saroyan'ın 60 yaşına merdiven dayadığında yazdığı notlardan mürekkep bir kitap. güzelliği, saroyan'ın kelimeleri gelişine dizişinde. yazmaya oturduğunda neredeyse aklında hiçbir şey olmayıp, birbirini pek de takip etmeyen cümleleri, bir gün söylediğini ertesi gün reddeceği türden bir devingenlik ile sıralayışında. saroyan: eski blogçulardan.
9 Kasım 1967
Üç saat önce Palo Alto'dan gelen dayıoğlu Archie Minasyan, karısı Helen, kızları Frances, Roxanne, Diane, Ellen ve Archie'nin babasının adını taşıyan oğlu Vahan'la kapıma dayandı.
"Hadi hep birlikte John Amca'ya kahvaltıya gidelim," dedi. Bunun üzerine, onlarla birlikte arabamla üç mil ötedeki restorana gittik. Bir saat oturup sıcak çörekler, küçük sosisler ve kahve eşliğinde sohbet ettik. Ben bu arada sekiz fincan kahve içtim.
Owl Drug'ın köşesinde The Herald sattığım günlerin birinde Archie ile babası Vahan yanıma gelmişti. Ben dokuz, Archie dört yaşındaydı. Birbirimize gülümseyerek "hello" demiştik. Ben bisikletle posta dağıtırken, Archie de İtalyan Bankası'nın bulunduğu semtte gazete satardı. Bisikletle geçerken onun günün manşetini hançeresi yırtılırcasına haykırışını duyar, ben de "Çok kazanmalısın Archie!" diye seslenirdim.
Bu sabah kahvaltıda gene paradan söz ediyorduk. Çocuklar gülümseyerek dinliyordu. En küçükleri Vahan on iki yaşında. En büyükleri Frances ise yirmi iki. O günlerden bu yana bir sürü para gelip gitti. Başka şeyler de elbette. Ama bu sabahki kahvaltı muhteşemdi, bunca yıldan sonra... İçtiğim sekiz fincan kahve de. Hepimiz biraradaydık. Bundan iyisi can sağlığı.
(s. 66 - 67)
2 yıl önce
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder