stokholm midyat

bu bilindik bir hikaye. ama başka şeyler yazacakken, yani kendi skindirik ruh halimden bahsedecekken, kendi ruh halimin gerçekten de çok skindirik olduğunu fark ettim, o yüzden de bunu anlatmayı daha doğru buldum. kendimden yine bahsederim nasılsa.
stokholm'de volkan'la buluştum, meriç'lere uğrayacağız. "aa ne iyi ettin de geldin, niye eli boş geldin," demesinler diye köşedeki çikolatacıya daldık. kesekağıdını çikolatalarla doldururken volkan'a bir şeyler sorup duruyorum, o da cevap veriyor. çikolatacıda çalışan kadın yanımıza gelip isveççe birşeyler söyledikten sonra biz daha "no swedish" falan demeden, "where are you from?" diyor. tahmin etmiştim zaten. "turkey"
kadın midyat'lı süryani. elazığ'da yaşamış. 26 senedir isveç'te. çocukları gibi kendisi de isveç vatandaşı. şimdi elli küsur yaşında. hani, kısa boylu, yuvarlak suratlı, hafif yanaklı, açık tenli, güleç bir anadolu kadını tipi vardır. neyse anlatamadım ama öyle bir tip var işte. kadın da tipik öyle. ben ona midyat'a gittiğimi, deyr-ül zafaran'ı ziyaret ettiğimi söyleyince, derdini anlatabilecek birini bulmanın da rahatlığıyla herhalde, başlıyor anlatmaya. hikayeleri biliyorsunuz; ayrımcılık, hor görme, açgözlülük, şiddet... "herkes satabildiği fiyata sattı evini isveç'e geldik. midyat öyle güzeldi ki. isveç'te 30 bin süryani var. devlet çocuklarımıza süryanice dersi veriyor. çocuklar sevmiyor gerçi çok sıkıcı diyorlar çok şikayetçiler. bize diyorlar ki şimdi süryaniler dönsün oraya yatırım yapsın. dönmeyiz niye dönelim? kırdınız bizi. binyıllardır orada yaşıyorduk. yok yok, assyriska föregningen bu sene çıkamadı birinci lige, finalde yenildi. boşver zaten superettan'da kalsınlar daha iyi."