In my view, optionality, variability and unpredictability produce positive qualities of social being rather than negative zones of analytically empty randomness. Far from being devoid of positive content (presumably because of not being rule-governed) indeterminacy allows the emergence of a culturally valued quality of human relations where one can follow impulses, change directions, and coordinate with other people. In other words, social unpredictability has its distinctive tempo, and it permits people to develop timing, coordination and a knack for responding to contingencies. These qualities constitute social grace, which in turn enables an attentive person to be effective in the interpersonal politics of everyday life.
Renato Rosaldo, Culture and Truth, 1989: 112
3 yıl önce
baslarken dedim "oha tankut belli ki deli gibi dusunmus ve oturmus yazmis" :)
YanıtlaSilolm bu arada nerde guestblog?
ya ahahh tamam bi fırsatını bulayım yazacağım.
YanıtlaSilsinan amma darladin adami commentlerle gozumuzun onunde
YanıtlaSilsus sana da yazdiririm :)
YanıtlaSilyanar dönerliğin, her yol parisciliğin, nabza göre şerbetçiliğin akademik-bilimsel dilin sağlayacağı meşruiyetle teorileşmesi kurtarır mı vaziyeti ey tankut bey, sorarım sana.
YanıtlaSilahahahha. işte onu ben de bilmiyorum. bilsem bu kadar bocalamazdım. asıl sorun, rosaldo'yu böyle bir tespitte bulunduracak, beni de bu tespite paperlarımda referans gönderecek ve buraya alıntılayacak kadar "yabancılaştıran" etkenlerde. hayatın içindeki en doğaçlama anları bile gözlemlemek durumunda bulması insanın kendisini; tuhaf işte.
YanıtlaSil